Merhaba

Günümüz gündemi ile sohbet edeceğimiz yazılarıma bu hafta devrim niteliğinde bir olayı anlatarak başlamak istiyorum.

17 Şubat 1926 tarihi Türk Kadını için bir devrim tarihidir. Bu tarihte kabul edilen TÜRK MEDENİ KANUNU o dönemin en önemli hukuk devrimi olmuş, çağdaşlaşmayla birlikte yapılan Türk hukuk sisteminin özü haline gelmiştir.

Cumhuriyetimizin kurucusu Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk sayesinde şekillenen modern Türkiye, çağdaş dünyada yerini almaya başlamış, kabul edilen Türk Medeni kanun ile insanı tebaa olmaktan çıkararak vatandaş kimliğine bürümüş, eşit birey-eşit yurttaş yapmış, özellikle de kadınların eşit birey olmalarının yolunu açmıştır. Çok hukukluluk ve çok eşliliği sonlandırmış, resmi nikâh, tek eşlilik ve diğer çağdaş ilkeleriyle din ve devlet işlerini 1926 yılında birbirinden ayırmış, devamında da 1937 yılında Laiklik ilkesine Anayasa’da yer vermiştir. Büyük Önder Atatürk’ü ve bu yolda şehit düşmüş tüm devrimcileri saygı ile anıyoruz.

ŞİDDET

Özellikle kadınlarımız için devrim niteliğindeki Türk Medeni Kanunun kabul edilmesinden günümüze geldiğimizde özellikle kadınlarımız şiddetten koruyamadığımız gerçeği içimiz acıtmaktadır. Hemen hemen her gün birçok kadınımızın şiddet kurbanı veya mağduru olduğunu görüyor, çaresiz izliyoruz. Medeni Kanun ile Eşit birey-eşit vatandaş haline gelen kadınlarımız günümüzde en yakınları olan erkeklerin şiddetinden kurtulamıyor. Şiddetin önlenmesi yönünde uluslararası anlaşmalardan imzamız çekiliyor ve sanki bir iç hukuk sorunuymuş algısı yaratılıyor. Bu yara toplumsal ve uluslararası bir yaradır ve Anayasanın temel hak ve özgürlerin başında gelen ‘YAŞAMA HAKKI’nın Devlet tarafından sağlanması gerekmektedir.

Şiddete uğrayan sadece kadınlarımız mı?  Çocuklarımız, Can dostlarımız olan Hayvanlar, Doğamız ve daha sayabileceğimiz birçok unsur şiddetten nasibini almaktadır.

Medeni Kanunu övüncüyle başladığımız yazımız karamsar olaylara doğru gidiyor. Bu haftayı bu şekilde kısaca kapatalım, gündem ve hukuki olaylara yönelik yeni yazılarımızı ilerleyen günlere bırakalım.

Kalın sağlıcakla…